Równość wynagrodzeń – orzecznictwo

Wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 2024 r., sygn. II PSKP 2/24

Sąd Najwyższy uznał, że przyznanie pracownikowi niższego wynagrodzenia na podstawie dyskryminującego kryterium narodowości, bez uzasadnienia obiektywnymi cechami związanymi z rodzajem pracy, kwalifikacjami czy odpowiedzialnością, stanowi naruszenie zasady równego traktowania w zatrudnieniu, zgodnie z art. 18³d Kodeksu pracy.

Wyrok Sądu Najwyższego z 9 stycznia 2024 r., sygn. I PSKP 39/22

W tym orzeczeniu Sąd Najwyższy podkreślił, że różnicowanie wynagrodzeń pracowników musi być uzasadnione obiektywnymi kryteriami. Nierówne traktowanie pracowników w zbliżonych sytuacjach faktycznych może być uznane za naruszenie zasady równego traktowania, chyba że pracodawca wykaże, iż kierował się obiektywnymi i uzasadnionymi powodami.

Wyrok Sądu Najwyższego z 18 września 2008 r., sygn. II PK 27/08

Sąd Najwyższy wskazał, że prace o jednakowej wartości to takie, które wymagają od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, odpowiedzialności i wysiłku. Różnicowanie wynagrodzeń w takich przypadkach bez obiektywnych przyczyn może być uznane za naruszenie zasady równego traktowania.

Wyrok Sądu Najwyższego z 10 września 1997 r., sygn. I PKN 246/97

W tym wyroku Sąd Najwyższy stwierdził, że przyznanie ze względu na płeć lub wiek niektórym pracownikom mniejszych praw niż innym pracownikom, znajdującym się w tej samej sytuacji faktycznej i prawnej, jest naruszeniem zasady równego traktowania.