Czasowa niezdolność do pracy – uprawnienia pracownika
Pracownikowi (w rozumieniu przepisów Kodeksu pracy) za okres czasowej niezdolności do pracy przysługuje prawo do wynagrodzenia chorobowego oraz zasiłku chorobowego. Pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, mianowania, powołania, wyboru oraz spółdzielczej umowy o pracę. Do kategorii tej zaliczamy również pracowników młodocianych.
Wynagrodzenie chorobowe
Pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego przez pierwsze 33 dni niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, w danym roku kalendarzowym.
Natomiast pracownik, który ukończył 50 rok życia – ma prawo do 14 dni wynagrodzenia chorobowego z tytułu niezdolności do pracy spowodowanej chorobą lub odosobnieniem w związku z chorobą zakaźną, w roku kalendarzowym następującym po roku, w którym pracownik ukończył 50 rok życia.
Pracownik, który w maju 2020 ukończył 50 rok życia, był niezdolny do pracy z powodu choroby na przełomie roku, przez cały grudzień 2020 oraz styczeń 2021. Pracownikowi przysługuje prawo do 31 dni wynagrodzenia chorobowego z limitu 33 przysługujących pracownikowi w 2020, pod warunkiem, że była to jego pierwsza niezdolność do pracy w tym roku kalendarzowym. Natomiast prawo do wynagrodzenia chorobowego w nowym roku kalendarzowym będzie przysługiwało za okres od 1 do 14 dnia stycznia 2021. Oczywiście za czas niezdolności do pracy od 15 do 31 stycznia 2021 roku pracownik zachowuje prawo do zasiłku chorobowego.
Zasiłek chorobowy
Niezdolność do pracy trwająca dłużej niż 33 lub odpowiednio 14 dni w roku kalendarzowym (w przypadku osoby, która ukończyła 50 rok życia) uprawnia pracownika do otrzymania zasiłku chorobowego.
Zatem, poczynając od 34 lub odpowiednio 15 dnia niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, pracownikowi przysługuje prawo do zasiłku chorobowego.
Na równi z niezdolnością do pracy z powodu choroby traktuje się niemożność wykonywania pracy:
- w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
Wynagrodzenie chorobowe jest świadczeniem przysługującym na podstawie art. 92 Kodeksu pracy i jest płacone ze środków pracodawcy.
Zasiłek chorobowy jest świadczeniem finansowanym przez Fundusz Ubezpieczeń Społecznych wypłacanym z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.
Niezdolność do pracy na przełomie roku kalendarzowego
W przypadku, gdy nieprzerwana niezdolność do pracy z powodu choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną przypada na przełomie roku kalendarzowego, a w dniu 31 grudnia pracownik ma prawo do wynagrodzenia chorobowego, to pracownikowi od 1 stycznia nowego roku kalendarzowego nadal przysługuje prawo do wynagrodzenia chorobowego.
W tym przypadku okres niezdolności do pracy, liczonej do limitu 33 dni lub odpowiednio 14 dni, liczony jest od 1 stycznia.
Natomiast w przypadku tego samego pracownika, któremu na dzień 31 grudnia przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, od 1 stycznia nadal przysługuje prawo do zasiłku chorobowego za okres niezdolności do pracy.
Dopiero po przerwie, choćby jednodniowej w niezdolności do pracy, pracownik nabywa prawo do wynagrodzenia chorobowego.
Do limitu 33 dni (lub odpowiednio 14 dni) niezdolności do pracy, za którą przysługuje pracownikowi prawo do wynagrodzenia chorobowego, należy zsumować wszystkie dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, nawet jeśli między nimi wystąpiły przerwy i nie jest to nieprzerwana niezdolność do pracy.
Wypadek przy pracy lub choroba zawodowa
Przyczyną niezdolności do pracy jest nie tylko choroba, czy odosobnienie w związku z chorobą zakaźną. Przyczyną niezdolności do pracy może być wypadek przy pracy lub choroba zawodowa. Pracownikowi od pierwszego dnia niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową przysługuje prawo do zasiłku chorobowego, wypłacanego z ubezpieczenia wypadkowego – odmiennie, jak w przypadku choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną – płaconego z ubezpieczenia chorobowego.
Wysokość zasiłku
Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi co do zasady 80% podstawy wymiaru zasiłku.
Miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu wynosi 70% podstawy wymiaru zasiłku.
Miesięczny zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu od 15 do 33 dnia niezdolności do pracy w roku kalendarzowym w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia, wynosi 80% podstawy wymiaru zasiłku.
Miesięczny zasiłek chorobowy wynosi 100% podstawy wymiaru zasiłku, jeżeli niezdolność do pracy lub niemożność wykonywania pracy:
Fragmenty książki: „Urlopy pracownicze i inne zwolnienia od pracy”
Publikacja stanowi kompendium wiedzy na temat urlopów pracowniczych...
Harmonogram czasu pracy
Harmonogram czasu pracy – optymalizacja zarządzania personelem Za organizację...